Stigmata

  

Dziesięć lat temu, przed wydarzeniami z mangi, odbyła się Święta Wojna pomiędzy demonami,a ludźmi. Kluczową role odegrali stygmatycy, tzw. Święci Rycerze. Po zwycięskiej walce niedobitki nadal sprawiały problemy. Powstała wtedy tajna organizacja, RADEM. Pod władzami Syjonu, państwa kościelnego, członkowie zrzeszenia, w większości egzorcyści (jeśli nie wszyscy), mają za zadanie zabijać takowe demony. Lecz po dekadzie, od zakończenia wojny, w powietrzu wisi konflikt. By przetrwać RADEM zaczęła sprowadzać bohaterów konfliktu zbrojnego. Na poszukiwania jednego z nich jest wysłana siostra Rosa, lecz zdarza się pewien wypadek...
   Moim zdanie manga zapowiadała się naprawdę dobrze, lecz czegoś mi zabrakło. Kupując pierwszy tom myślałam sobie: "Egzorcyści - są, demony - są, brakuje czegoś? - chyba nie. Kupuję!" I tak oto poznałam Stigmate. Lekko fajtłapowaty, ale silny, chłopak, wyglądający na dziecko z II kl gimnazjum, a mający zdecydowanie więcej lat, walczący z demonami i jego towarzyszka o nieco mniejszej mocy. Zaczynając czytać myślałam, że czegoś nie będę rozumieć, ale okazało się, że ten schemat już znam. Skąd? Nie wiem, ale było to proste. Rosnący w siłę główny bohater plus drugo- i trzecioplanowi towarzysze. A dalej jakaś tam najsilniejsza grupa idzie walczyć z kimś złym, a nasz przyjaciel odgrywa decydującą role. Mnie tu mocno zapachniało Fairy Tail , mimo to, że tam nie ma nic z religii katolickiej, a w Stigmacie jest,  i to dość dużo.
   Autorka bardzo dobrze umie wymyslić (?) fajne postacie. Główny bohater, Gabriel Iota, fakt, może i jest nierozgarnięty, ale to jeden z ty bohaterów, którzy są pocieszni, a za razem  bardzo poważni w niektórych momentach. Albo Rosa - fatalny kierowca niesłuchający rozkazów, mimom to dobry żołnierz i bardzo pozytywna postać.
   Manga ma też fajną kreskę. Ko Yasungn naprawdę postarała się o każdy detal. Porównałabym wygląd do jakiejś innej mangi, ale nie czytałam żadnej podobnej, jak również żadnej jej autorstwa. Dlatego tez napiszę tak: Kreska jest tak zaje*ista, że aż chce mi się to wszystko przerysowywać.
   Pomysła może i nie oryginalny, ale dobrze zrobiony. Postacie, wydarzenia, nadprzyrodzone moce... To wszystko już gdzieś widziałam, ale mimo to manga naprawdę przypadła mi do gustu, zważając na stary czas wydarzeń, bo sądząc po technologii tam umieszczonej, wydaje mi się, że jest to gdzieś tako około lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Oczywiście wielkim znawcą nie jestem i mogę się mylić. Nie mam pojęcia co mi nie przypadło za bardzo do gustu, ale w mojej ocenie manga zasługuje na 8/10.

A tutaj okładki wszystkich trzech tomów:

Tom 1

Tom 2

I tom 3

***

Sory za tą jasną okładkę trzeciego tomu, ale tak mi się zrobiło >.< Ale mam do Was taką prośbę... Polecicie mi jakieś dobre anime? Proszę o napisaniu w komentarzach, tylko proszę... Żadnych romansów, ani Sci-fi, ok? Jakoś tak nie przepadam. Z góry dzięki ;D A, i żadnych tasiemców, bo obejrzałam już Fairy Tail, oglądam Naruto Shippuuden, Bleacha mam zamiar obejrzeć, ale na razie mnie nie ciągnie, One Piece (tak to się pisze? xD) zabardzo mi do gustu nie przypadło po przeczytaniu recenzji, ale może kiedyś.

Mondaiji-tachi ga Isekai kara Kuru Sou Desu yo? - O trudnych dzieciach w innym świecie

 

Gdzieś tam, daleko, bardzo daleko znajduje się inny świat, "Miniaturowy ogród". To tam rozgrywane są Gry Darów, między wspólnotami. Stawka? Wszystko, co wybiorą uczestnicy. Począwszy od pieniędzy, przez swoje dary lub wspólnoty, aż po własne życie.
   Gdy w Miniaturowym ogrodzie wspólnota Czarnego Królika przegrywa swoją flagę i nazwę stają się tzw. NO-NAME. NO-NAME uważani są za najsłabszych, i rzeczywiście tak jest. Ale wszystko się zmienia, gdy z trzech innych światów do Miniaturowego ogrodu zaproszeni zostają Isayoi, Asuka i You. To właśnie Czarny Królik ich zaprosiła, aby dołączyli do jej wspólnoty i pomogli w przywróceniu nazwy i flagi wspólnoty.
   Fabuła fabułą, ale jakoś do mnie nie przemówiła. Grupka ludzi konkuruje między innymi ludźmi, a na końcu muszą uratować świat. Według mnie trochę to... przestarzałe. Orginalności za grosz, pomijając broń wykorzystywaną w trakcie Gier. Dary są to wrodzone lub nabyte umiejętności, np kontrola, rozmowa ze zwierzętami lub nadludzka siła, czy też zmiana w zwierzę.
   Bohaterowie może i oryginalni też nie są, ale bardzo ich polubiłam. Trochę zboczony, roztrzepany i pyskaty chłopak, poważna panienka i ktoś jeszcze, kogo osobowości nie umiem kreślić, bynajmniej małomówny. Oczywiście nie można zapomnieć tu o Czarnym Króliku, pełniącym rolę swego rodzaju przewodnika. To ona wszystko tłumaczy naszym bohaterom i jest bezpośrednio połączona z Centralą Miniaturowego Ogrodu.
   Kreska naprawdę dobrze zrobiona, bardzo mi się spodobała. Gdy tylko zobaczyłam kadr od razu w głowie "Co to za anime?". Bo w końcu, to dzięki tej kresce je znalazłam. Można powiedzieć, że kusi oczy do obejrzenia serii.
   Co do ścieżki dżwiękowej, nie będę ukrywać, spodobała mi się tylko tonacja openingu, nic więcej.
   Seria bardzo dobrze zrobiona, bardzo mi się spodobała. Po prostu... Anime dla każdego (no chyba, że ktoś nie lubi światów alternatywnych, ani supermocy). Naprawdę, bardzo polecam.

FREE - Tylko o pływaniu, czy może coś więcej?

   Nanase Haruka, Hazuki Nagisa, Matsuoka Rin, Tachibana Makoto, Ryuzaki Rei - dziewczyny? Śmiem wątpić.
   Wszystko zaczyna się, gdy Harkuka, Nagisa, Rin i Makoto, będąc w podstawówce, wygrywają turniej pływacki, jako klub miejski. Niestety młody Matsuoka porzuca swoich przyjaciół, oznajmiając, że wyjeżdża do szkoły pływackiej w Australii. Klub się rozpada.
   Ale akcja dzieje sie kilka lat później, kiedy wszyscy uczęszczają do liceum. Pewnego dnia, w zamkniętym już klubie, Haruka, Makoto i Nagisa spotykają Rina. Okazuje się, że od dawna mieszka w Japonii i uczęszcza do liceum z internatem. Matsuoka wyzywa Nanase na pojedynek pływacki. Wkrótce potem trzej przyjaciele postanawiają założyć klub we własnej szkole, do którego dołącza siostra Rina, Gou, jako menadżer oraz członek klubu lekkoatletycznego, Ryugazaki Rei.
   Fabuła, wbrew pozorom, nie opowiada tylko o pływaniu i turniejach, choć jakaś tam cząstka tego jest. Ale, co ważniejsze, opowiada o przyjaźni w szkolnym klubie, a także próbach spotkania się z dawnym przyjacielem. Ale przecież trzeba też pamiętać o odrobinie humoru.
   Bohaterowie bohaterami, ale takich, jak w takim składzie nie widziałam. Kąpiący sie w wannie w kąpielówkach, małomówny Haruka; roztrzepany i wiecznie roześmiany, Nagisa; łągodny Makoto; Rei, dla którego wszystko musi być "piękne"; Gou prosząca sie o zwracanie sie do niej "Kou", która zachwyca się, gdy tylko ujrzy wymodelowaną klatę albo inne umięśnione części ciała mężczyzny; opiekunka klubu bedąca nauczycielką, a wcześniej modelką strojów kąpielowych; oraz wygadany, chcący wygrać z Haruką, Rin. Oni wszyscy, razem wzięci, tworzą skłąd postaci trudny do przebicia.
   Kreska naprawdę dobra. Bardzo dokładnie zrobione zarysy mięśni. Osobiście, gdy widziałam wodę, to aż chciało mi się pływać. Bardzo przyjemna dla oka i myślę, że nikogo nie odstrasza.
   Na uznanie zasługuje dynamika ruchów w wodzie, a właściwie samej wody w trakcie ruchu, np. gdy chłopcy pływają. To naprawdę przyprawia o zachwyt.
   Ścieżka dźwiękowa może i na kolana nie powala, ale jest o jakieś dwa levele niżej. Mimo to opening i ending naprawdę wpada w ucho.
   Free , wbrew pozorom, nie jest przeznaczone tylko dla miłośników pływania, ale też dla tych, którzy chcą obejrzeć naprawdę dobre anime.

Mangi "Karneval" i "Puella Magi Madoka Magica"- pierwsze wrażenie

   Sorki, że tak długo nic nie dodawałam, ale byłam zajęta, bo to babci musiałam pomóc, to brata pilnować, albo po prostu miałam karę (znowu), za co przepraszam i mam nadzieję, że nie będziecie się gniewać. Proszę o wybaczenie i zapraszam do czytania.

***

   To tak... Kupilam ostatnio trzy nowe tomy mang, pierwszy tom "Karneval", pierwszy tom "Puella Magi Madoka Magica" i trzeci tom "Stigmaty".

Pierwsze wrażenie? Trudno napisać, bo każda przypadła mi do gustu w troche inny sposób. 

To na początek "Puella Magi Madoka Magica".

   Na pierwszy rzut oka... "Jaka słodziaśna okładka!". Mińmy fakt, że nie zauważyłam tytułu xD, ale na prawdę, przykuwa uwagę.  Pomysł dobry, Fabuła też nienajgorsza.Bo kto by pomyślał, że takie czarodziejki, w takich zarąbistych strojach, będą się tak poświęcać? No właśnie, chyba nikt, a przynajmniej ja tak nie myślałąm przed obejrzeniem anime. W krescce jest jeden minus, a właściwie ta "cukierkowość", bo przez nią starsze postacie są bardzo podobne do młodszych. Ale kreska i tak mi się podoba. Bardzo ciekawa. Fakt, pierwsze obejrzałąm anime, ale dzieło i tak nie nudzi, nie mnie. Nie znalazłam tam żadnych różnic międzty mangą a anime. Możliwe, że tam były, bo anime ogldałam dość dawno i nie pamiętam dokładnie. Moja ocena: 9,5/10 .

Teraz "Karneval".

   Kolejna manga czytana po oobejrzeniu anime, a właściwie w trakcie oglądania. Pierwszy raz widziałam taką serię. Pomysł - nigdy takiego nie widziałam. Oryginalny, dobrze przemyślany i interesujący. Bo niema to jak złodziej opiekujący się małym, znalezionym chłopcem, a potem wstępujący do organizacji zajmującej się przestępstwami. Kreska też fajna, a niektóre postaci aż chce się przerysować. Jest też taki... No nie wiem czy to plus, czy minus, ale niektóre sceny wyglądają nieco inaczej, niż w anime. Na przykład na początku pierwszego odcinka znajdujemy się w jakimś pokoju, czy czymś tam (nie zwróciłan na to uwagi, ale wiem, że było łóżko i jakaś szafa z porcelaną, czy czyms cennym), a w mandze na początku jakiemuś chłopcu się coś śni, a potem wyrzucają go przez okno i dopierp póżniej jesteśmy w miejscu z anime. Manga bardzo dobra, i dobrze zrobiona pod kątem technicznym. Daję 10/10.

Jako, że "Stigmata" się już skończyła zrecenzuję ją w innej notce.

Mam nadzieję, że ta wam się spodobała i nie gniewacie się za moją nieobecność.

Co na dziś? Cytaty z anime!

   Jak już wspomniałam w poście wcześniej anime uczy. Przykładem na to jest nie tylko zachowanie, ale i cytaty. Często sobie wspominam te, które najbardziej zapadły mi w pamięć. Ale chciałam pamiętać ich więcej, i więcej... Więc postanowiłam sobie założyć taki zeszyt, w którym zapisuje sobie wszystkie cytaty. Mało tego, jak na razie, bo pisałam z tych anime, które oglądałam i tylko te, które mi się podobały najbardziej, i tylko te, które znalazłam na internecie (bo nie pamiętam wszystkich cytatówn serii). Jako że nigdzie nie mogłam znaleźć z innych anime, niż "Naruto" i "Soul Eater" są tylko z "Naruto" i "Soul Eater" xD. To może zacznijmy od... "Naruto"

Więc na początek... może... może Gaara

-"Jak to jest odczuwać ból?"

-"W końcu zrozumiałem... Jestem sam. Nie będę nikomu ufał, ani nikogo kochał. Jestem sam."

-"Masz takie same oczy, jak ja... Oczy przepełnione nienawiścią i śmiercią... Tak jak moje... Twoje oczy mówią mi, jak bardzo chcesz zabić kogoś, kto zamknął cię w tym piekle zwanym samotnością."

Dobra, przyszła pora na Paina (Nagato) 

- "Jesteśmy Pain! Jesteśmy bogiem!"

- "Chcę, żebyś czuła ból, myślała o bólu, zaakceptowała ból i poznała ból."

A teraz Orochimaru

-"Nienawiść budzi tylko jeszcze więcej nienawiści."

Kolej na... Kakashiego

-"Zapamiętaj, że najgłośniej szczekające pieski są najmniej groźne."

-"Wybaczcie, ale zabładziłem na drodze życia."

Może by tak... Sai

- "Uśmiech jest najlepszym sposobem na uniknięcie kłopotów, nawet jeśli jest fałszywy."

A teraz dajmy Itachiego

-"Ci, ktorzy nie potrafią zaakceptować siebie, skazani są na porażkę."

Czas na Tobiego

 -"To będzie nowy świat... Świat prawdy, nie kłamstw."

 

*werble*

  A teraz... Naruto!

-"Płakanie jest w porządku, jeśli płaczesz ze szczęścia."

No a teraz "Soul Eater"

SHINIGAMI-SAMA

-"Nawet, jeśli zdołasz kontrolować śmierć, pozostanie ci tylko smutek."

***

Tak się zastanawiałam, co by tu wstawić... I tak sobie myślę... I wymyśliłam, że napisze pare moich ulubionych cytatów z anime. Tak z nieco innej beczki, pobawiłam się trochę kolorami liter i podkeśleniami, więc jeślibyście mogli napisać co o tym sądzicie, to napiszcie w komentarzach.

Napisz komentarz - uszczęśliw dziecko :)

Anime i Manga - moja "szkoła życia"

  Często słyszy się, że anime są nazywane "chińskimi bajeczkami dla dzieci". Ale czy te "bajeczki" potrafią "uczyć życia"?
   Bo, na przykład, jak można powiedzieć, że takie "Mahou Shoujo Madoka Magica" jest dla dzieci, skoro w prawie każdym odcinku kogoś zabijają? Co więcej, anime to uczy, że warto robić dla innych coś bezinteresownie.

   Albo "Naruto"... z tego anime wyniosłam chyba najwięcej... Pain nauczył mnie, że wojna do niczego nie prowadzi.

   Sakura, że nie warto się smucić, tylko wziąść w garść . Gaara tego, że nie trzeba żyć przeszłością. Rock Lee pokazał mi, że trzeba być twardym i nie przejmować się opinią innych. Sasuke, że zemsta prowadzi tylko do złego. Kakashi nauczył mnie, że nie zawsze trzeba trzymać się zasad. A Naruto, że każdy może się zmienić.

   A czego nauczyło mnie "Fairy Tail"? Trzeba mieć silną wolę i być wytrwałym w dążeniu do celu. Fairy Tail, dziękuję Wam, że pokazaliście mi, że warto wybaczać, że trzeba mieć nadzieję, a przede wszystkim... Że nie warto się poddawać.

   "Deadman Wonderland" nauczyło mnie jednego, ale myślę, że jest to bardzo ważne. A mianowicie, że niektórym nie można ufać.

   Dzięki "Angel Beats" wiem, że trzeba spełniać swe marzenia, bo kto wie, co nas czeka po śmierci?

   "K-ON" pokazało mi, że rozstania nie zawsze muszą być końcem świata.

   Z "Death Note" wiem, że nikt nie można stać się bogiem.

   "Soul Eater" nauczyło mnie, że trzeba mieć silną wolę i nie ufać wszystkim spotkanym osobom (Mam tu na myśli Meduse).

 

   "Umineko no Naku Koro Ni", że da się zwyciężyć przeznaczeni, trzeba tylko chcieć. A przecież chcieć to móc, tylkjo inaczej.

   Kończąc chciałabym napisać, żeby ludzie nie nazywali anime "chińskimi bajkami", bo tak szczerze, anime uczą więcej niż szkoła. Tam przecież nie nauczę się, jak być twardą, i jak walczyć o swoje, i wiele więcej.

***

Tak coś mi się zachciało napisać o tym w anime, czego nie wiedzą ci, którzy ich w ogóle nie oglądali. Może ktoś, w jakis dziwny sposób, kto nawet nie wiedział, co to anime, kiedyś natknie się na tę notkę, przeczyta ją, po czym zajrzy do tego "lepszego świata".

Anime czy Manga? Oba!

   A wy co wolicie, anime czy mange? Ja raczej oba. Ale częściej oglądam anime, niż czytam mange. Co prawda, mang mam niewiele, ale czemu? Pierwsza sprawa to to, że moje dwie z trzech najbliższych księgarni są tak ułomne, że mangi są tam dostarczane z jakimś miesięcznym opóżnieniem, a ta trzecie, z tego co wiem, nie sprzedaje mang. I weż tu, człowieku, żyj! A ta druga sprawa to, niestety, brak funduszy xD.
   Częściej oglądam anime, bo są łatwo dostępne w internecie (polecam strony www.anime-shinden.info, animeon.pl, wbijam.pl) i lepiej widzę co się dzieje, niż w mandze. Znowu w mandze są te fajne dopiski na marginesie od autora (nie pamiętam, jak to się nazywa >.<), albo te dodatkowe strony o innych wątkach, albo w ogóle o czymś innym,np. w "Soul Eater", lub jeszcze, jak ja to nazywm, "strony od autora", gdzie autor pokazuje co i jak się działo przy rysowaniu, np. w "Stigmata", gdzie pokazane jest co "stało się" z głównym bohaterem przy jego "debiucie" w mandze. Wróćmu znów do anime. Fajne są też odcinki specjalne, nieprawdaż? I filery. Czasami. Mi podobała się seria "Chikara" z "Naruto". Teraz znowu manga. Często są dołączane rózne gadgety, ale nie wiem, czy w Polsce też, bo nigdy się na to nie natknęłam, tylko coś tam słyszałam. W anime są za to soundtrucki. Gdyby nie openingi i endingi pamięć mojego telefonu (bo z niego słucham muzyki) byłaby zapełniona tylko polskim rapem i paroma utworami An Cafe i k-popem. Ale w mangach, wg mnie, najlepsze jest to, że mozna czytać je, kiedy się chce. Bo na przykład, gdy jest odcięty prąd albo internet to anime nie pooglądam, a tak to mogę sobie mangi poczytać. A, byłabym zapomniała >.< W mangach jednak najlepsze jest to, że mozna z nich coś odrysować, np pozę albo coś. Ja głównie inspiruje się obrazkami, żeby mieć co narysować, gdy chce mi się rysować, a nie mam weny.
   A teraz zasadnicze pytanie:

Co Wy wolicie,

Mange?

Czy Anime?

Devil Survivor 2 The Animation

A gdybyśmy tak, w trakcie śmierci, 

mieli do wyboru dwie opcje:

 przeżyć lub zginąć? Którą byście wybrali? 

   

  W internecie pojawia się nowa strona. Wystarczy zrobić zdjęcie kumplowi cze kumpeli i po jakimś czasie pojawia się filmik "Twarzy Śmierci", w którym to jest przedstawiona chwila śmierci osoby ze zdjęcia. Taki mały żarcik, nie? Nic bardziej mylnego... 

   Wszystko zaczyna się, gdy Kuze Hibiki widzi swój filmik "Twarzy Śmierci" w telefonie swojego przyjaciela, Daichiego. Hibiki umiera w metrze, gdy pociąg się wywraca. I tak oto stoi w metrze, wraz z Daichim i Nittą Io, znajomą z równoległej klasy, gdy nagle pociąg się wykoleja. Wszyscy umierają. Ale co to? Jakaś postać pyta czy chcesz przezyć. Oczywiście Hibiki wybiera opcję"przezyj", co robia również Nitta i Daichi. Jeszcze nie wiedzą, co ich czeka... 

   W rten oto sposób załapują się do pewnego odziału zajmującego sie likwidacją Septentoriomnów, "posłańców" boga, Polarisa (jak nazwa tej wody mineralmnej xD ). Na miejscu poznają innych, którzy "przeżyli". Po pokonaniu wszystkich Septentorionów, a jest ich siedem, zwycięzcy będą mieli audiencję u Polarisa, który spełni ich jednio życzenie. Czy im się uda? Przekonajcie się sami...

   Anime ogółem fajnie zrobione. I kreska, i openiong, i ending. Pomysł też fajny, ale czegoś mi tu zabrtakło, tylko nie wiem czego... A, męskosci u głuwnego bohatera. Przez drugą popłowę serii nic tylko ryczał. Ja rozumiem ryczeć, bo ktoś umarł na przykład. A ten sie tylko użala nad sobą. No może nie za ostatnim razem. 

   Szczerze mówiąc, to pierwszy raz widziałam anime, w którym telefon na prawdę ratuje życie. Bo niema to jak przyzwać sobie demona, by bronił ciebie i reszty świqata, którta z niego opzostała. Co by tu jeszcze... Wiem! Jeśli ktoś nie lubi, gdy jest jakaś tam grupa "przyjaciół" i oni póżniej się "rozstają", to nie polecam. Ja sama należe do takich osób i nie za bardzo lubie, gdy tak się dzieje. I to u mnie zminusowało do oceny 7/10.

   Podsumowując: Nie lubisz rozstań, nie oglądaj, no chyba, że chcesz. A jeśli lubisz oryginalne serie, to jest coś dla ciebie!

***

Akurat jestem świeżo po obejrzeniu ostatniego odcinka i nie chciałam, żeby ta "wena" się zmarnowała, więc postanowiłam napisać... to... xD 

My Top 15 opening

Pisząc tego posta chciałabym podziękować Enscha za pomysł na ulubione opening. To naczynamy:

15. Fullmetal Alchemist OP1

14. Uta-Kata OP1

13. Fairy Tail OP1

12. Naruto Shippuuden OP3

11. Ao No Exorcist OP1

10. Deadman Wonderland

9. Fairy Tail OP10

8. Death Note OP1

7. Black Rock Shooter [2010] OP1

6. Hana Saku-Iroha OP1

5. Naruto Shippuuden OP2

4. NANA OP1

3. Soul Eater OP1

2. Naruto Shippuuden OP1

1. Naruto Shippuuden OP6

***

No, to koniec... Cała moja TOPka. Mam nadzieję, że się pododbało.

Tadaimasu!

Wróciłam! Ja się cieszę, nie wiem jak Wy, ale mam nadzieję, że też. Z góry chcę Was przeprosić za tę kilkumiesięczną "przerwę". Tak wyszło, że po prostu nie miałam czasu, albo jakaś tam kara. I tak się ciągło, i ciągło, aż, tak szczerze, zapomniałam o blogu... niestety...  za co przepraszam. A teraz proszę... dajcie mi pomysł na kolejną notkę. To tak w ramach wynagrodzenia. Napisze o wszystkim, czego będziecie chcieli. Jeszcze raz przepraszam i czekam na komentarze.

Pare moich prac

    Wielkie przepraszam, że dodaje posta tak póżno, ale przyjechała do mnie kuzynka na ferie, i dopiero teraz mam trochę czasu, ale tylko troche, wiec postanowiłam wstawic kilka moich prac. A oto i one:

Notatnik Smierci

    A gdyby gdzieś "na górze" istnieli Bogowie Śmierci i mieli notatniki, w których zapisują kto, jak i kiedy ma umrzeć? W tym anime właśnie tak jest. Ale nie w tym sęk.
     Wszystko zaczyna się, gdy jeden z Nich, Ryuuku, zrzuca swój notatnik do świata ludzi. Spada on na teren liceum, własbnie wtedy, gdy jeden uczeń, Raito, patrzy przez okno. Co się wtedy może stać? Oczywiście ludzka ciekawość jest bardzo silna i Raito idzie sprawdzic co to takiego. Na tylnej okładce była napisana instrukcja w języku angielskim. I pózniej spotkał Ryuuku.
       Wtedy to w głowie chłopaka zrodził sie pewien plan... Bedzie zapisywał nazwiska tych, którzy popełniaja najgorsze przestępstwa. Wszystko idzie "dobrze", do czasu, gdy policja orientuje się, że wszyscy, o których jest w TV, gazetach lub internecie umierają. Sprawę prowadzi ojciec Raito, a ten nie chcąc, zeby ktos go nakrył obmyślił plan, ale to nie takie proste, bo musiał zdobyc nazwiska policjantó, którzy prowadzą jego sprawe i tym podobne rzeczy.
        Lecz pojawia sie tajemnicza postac, L. Był on kims w rodzaju "inspektora do spraw wyjatkowych" (jak ja go nazwalam). I wtedy zaczynaja sie wieksze problemy, a Raito i tak zabija przestępców, ale nie wie, że kara jaka go za to spotka będzie okropna.

Fairy Tail po dwudziestu odcinkach (specjalnie dla Uyumi-chan))

   W komentarzu Uyumi-chan poprosiła, abym napisała coś więcej o Fairy Tail. Zrobię to, bo ostatni post rzeczywiście był krótki, za co Was przepraszm: "Proszę o wybaczenie." m(_ _)m
   No więc takl... pierwszy opening podobał mi się najbardzie z tych przedstawionych do tej chwili, bo bardzo spodobał mi sie głos wokalisty, no i ujęcie, jak Gray stoi na tych ruinach bez koszulki i patrzy w dal ^^. Trzeba przyznać, że przez tę piosenkę zaczęłam słuchać Funkist. Co do endingów... szczerze przyznam, że ich nie słuchałam, bo gdy tylko sie zaczynała załączałam kolejny odcinek, więc nie wypowiem sie na ten temat. Bardzo też polubiłam Makrova, za ten jego głos. A najlepsz było z "nim", jak zamienili sie ciałami i on w ciele Miry siedział na tym stole z tą wym takim co zazwyczaj trzyma xD. Za to nie podoba mi sie jej fryzura. Kucyk z grzywki? Nie jarzę... No i ciutku... Nie, co ja piszę? Bardzo mnie wkurza ten Luxus... Jak dla mnie najbardziej tajemniczą postacią jest Mist Gun. Chciałabym sie o nim czegos wiecej dowiedzieć...
     Na dzisiaj to chyba tyle. Mam nadzieję, ze sie podobało ^^.

Fairy Tail po dwudziestu odcinkach...

    Hej, hej :D. Właśnie obejrzałam dwudziesty odcinek "Fairy Tail", i postanowiłam się podzielić wrażeniami.
    Na poczatku trochę mnie nudziło. Dopiero gdy pojawiła się Erza anime mnie zaciekawiło. Spodobały mi się też pomysły na fryzury. Fabuła jest świetna, a kreska tez dobra. Anime ogółem jest super, a najbardziej spodobał mi się odcinek 19. Ten, w którym pozamieniali się ciałami. Ciekawi mnie jeszcze co się stało z tą dziewczynką, Lisaną, ale mam nadzieję, że się dowiem. Ale te postacie ^^. Niektórzy taką komedię robią, np. Natsu, Grey, Happy albo Erza czasami xD. Najbardziej polubiłam Happy'iego, bo jest taki słodki, a to jego "Aye" jest najlepsze ^^.
    Podsumowując - anime super i wszystko inne też. Juz nie mogę sie doczekać, co będzie dalej, więc kończe posta i idę oglądać 21 odcinku. No to pa pa.

O, a tu jeszcze obrazek na koniec:

The Versatile Blogger

Konbanwa, good evening i dobry wieczór!

 Napisałam tyle tych powitań, bo nominowano mnie do tagu przez Miyo15 i dla Niej dozgonne Arigato.

Zasady:

-podziękować nominującemu blogerowi u niego na blogu,
-pokazać nagrodę "Versatile Blogger Award" u siebie na blogu,
-ujawnić 7 faktów dotyczących samego siebie,
-nominować 15 blogów, które jego zdaniem na to zasługują,
-poinformować o tym fakcie autorów nominowanych blogów.

***

Fakty o mnie:

(ta zasada, której tak bardzo się obawiałam...)

1. Nie lubię romansów w anime (no chyba, że yaoi od czasu do czasu).

2. Mam słomiany zapał, np. zapisałam się na karate i zrezygnowałam po miesiącu.

3. Ze względu na moją karnację (normalnie, jakbym anemię miała) chłopcy z mojej klasy nazywają mnie     wampirem, a na wigilię klasową życzyli mi chłopaka-wampira xD.

4. Mam coś na rodzaj fobii socjalnej (socjofobia) i przez to boję się powiedzieć rodzicom, że cos takiego mam mam xD

5. Oglądam czasem z bratem wieczorynki, bo mi  się niektóre podobają.

6. Moje pluszaki nazywam imionami bohaterów z anime.

7. Szybko zmieniam zdanie. 

 Uh... męczyłam sie nad tym ze dwie godziny... Mam nadzieję, że nie nudziło to Was za bardzo.

A blogi, które nominuję to:

1. http://kawaii-recenzje.blogspot.com/

2. http://tworczosc-qani.blogspot.com/

3. http://animemaniaczka.blogspot.com/

4. http://podrozejaponia.blogspot.com/

5. http://o-japonii.blogspot.com/

***

Fakt, miało byc 15 blogów, ale nie miałam innych, które lubię. A tak w ogóle to dzięki za przeczytanie :D.

"Historia Uzumaki Naruto"

A wszystko się zaczęło,

Gdzy w Kushiny łonie dziecko się poczęło.

Rodząc w bólach, skonała,

lecz syna swego nie zabrała.

Tata małego Naruto zapieczętował w nim demona

z nadzieją, że ten go nie pokona.

Oddał przy tym zycie,

a małego blondaska słychac było wycie.

Wszyscy się od niego odwrócili,

na pastwę losu go rzucili.

Zajął sie nim tylko Iruka,

gdy mały nie miał czego u innych szukać.

 

Mały Naruto do Akademii Ninja poszedł,

lecz daleko nie zaszedł.

Test na Genina za sprawą Iruki zdał,

bo najprostszego Jutsu poprawnie wykonać nie umiał.

Póżniej mnóstwo przyjaciół zdobył.

Jego najlepszym przyjacielem Sasuke był.

Lecz ten z wioski odszedł,

ale Naruto do pewnego wniosku doszedł.

Wyruszył wraz z Jiarayą, Senninem,

gdy był jescze Geninem.

Wyruszył z nim na trzyletni trening,

by spróbowaćpoznac swej mocy zenit.

Chciał to zrobic, by przyjaciela sprowadzić,

lecz nie mógł do tego doprowadzić.

 

I póżniej zjawił się Pain,

zrobił on atak na Ognia Kraj.

Naruto z nim walczył,

i szczęśliwie tę wojnę zakończył.

Lecz prawdziwy wróg, Madara, zjawił się,

i kolejna Wielka Wojna Shinobi rozpętała się.

A co dalej porobi się?

To już tylko Masashi Kishimoto wie.

***

Mój świat anime nie ogranicza się wyłącznie do pisania recenzji, czy opisywania anime. Na tym blogu będą sie pojawiały różne wiersze albo rysunki. Kto wie, może i opowiadania. A co do tego posta - mam nadzieję, że się podobało. Proszę o komentarze.